من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دوراندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

هر که عاشق می شود دیوانه است

می روم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتر از من می شوی

آرزو دارم تو هم عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی این لحظه های سرد را